در رابطه با این بیماری باورهای درست و غلطی وجود دارد که به آن اشاره می‌کنیم.
*ابتلا به پوکی‌استخوان منشا هورمونی دارد : درست است.
بافت استخوانی مرتبا در حال تخریب و بازسازی است اما تعادل بین این دو حالت در دوران یائسگی به هم می‌خورد. کاهش هورمون استروژن سبب انسجام کلسیم خارج استخوانی می‌شود و از آنجا که استخوان دیگر درست ساخته نمی‌شود، به مرور ضعیف و سست می‌شود و فرد پوکی‌استخوان می‌گیرد. فردی که دچار پوکی استخوان می‌شود در عین حال که تراکم استخوان‌هایش کاهش می‌یابد، میکروساختارهای استخوانی‌اش هم دچار اختلال می‌شوند.

*تمامی زنان به پوکی‌استخوان مبتلا می‌شوند: اشتباه است.
هر چه سن افزایش پیدا می‌کند، احتمال ابتلا به پوکی‌استخوان بالاتر می‌رود. معمولا 10 سال بعد از یائسگی هر سال تراکم استخوان به میزان یک یا دو درصد کاهش می‌یابد. با این حال همه چیز به وضعیت بدنی در 50 سالگی بستگی دارد. وراثت، نوع تغذیه، هورمون‌ها، شیوه زندگی و وزن در محکم یا سست بودن استخوان‌ها تاثیر دارند. سیگاری‌ها و زنان لاغر، خانم‌هایی که پیش از موقع یائسه شده‌اند (قبل از 45 سالگی) یا افرادی که تحت درمان‌هایی مثل مصرف کورتیزون یا درمان‌هایی بهبود سرطان پستان هستند بیشتر در معرض ابتلا هستند.
 

*در افراد مبتلا, احتمال شکستگی بالاست: درست است.
بعد از 50 سالگی علایم پوکی استخوان در 3/1 زنان و 8/1 مردان ظاهر می‌شود. مهم‌ترین اندام‌های درگیر، نوک انگشتان،‌ران و ستون فقرات است که دچار شکستگی‌های بسیار ریز می‌شوند. پوکی‌استخوان سبب کاهش چند سانتی‌متری قد و خمیدگی کمر می‌شود.
 

*شیوه صحیح زندگی جلوی ابتلا به پوکی استخوان را می‌گیرد: هم درست هم اشتباه.
مصرف به اندازه کلسیم و پروتئین، کاهش نمک مصرفی که کلسیم را فراری می‌دهد، بودن به اندازه زیر نور آفتاب برای جذب ویتامین D و انجام تمرینات ورزشی از جمله عادات درستی است که می‌تواند به سفت شدن استخوان‌ها کمک کند اما داشتن این عادات همیشه کافی نیست. لازم است به پزشک مراجعه کنید تا پس از بررسی میزان ویتامین D و کلسیم بدن‌تان در صورت لزوم مکمل برای شما تجویز کند.

*امکان تشخیص وجود دارد: درست است.
در شرایط پیشرفته رادیوگرافی ستون فقرات پوکی استخوان را نشان می‌دهد اما بهترین راه تشخیص آزمایش تراکم استخوان است.