رگ های پاییزی را می شمارم خشک تر از همیشه و زرد تر از همیشه بی تو حتی برگ های پاییزی هم مثل همیشه نیستند چه برسد به دل من!! دل بیچاره ام بی تو چه زجری می کشد بی تو به هم ریخته تر از باغ طوفان زده ام عبورم ده از کوچه ی عشقت و بخوان مرا با همان لحن همیشگی دعوتم کن به سفره ی دلت لحظه ها را می شمارم تا دوباره ببینمت تا دوباره به نظاره ی لبخندت بنشینم و آهنگ عشقم را برایت بخوانم و دوست داشتن را برایت کامل کنم

منتظر باش اما معطل نشو تحمل کن اما توقف نکن قاطع باش اما لجباز نباش صريح باش اما گستاخ نباش بگو آره اما

عاشقت گشتم تو گفتی عاشقان دیوانه اند! عاقبت عاشق شدی دیدی که خود دیوانه ای

وقتی كسی تو را دوست دارد و خالصانه این دوستی را در عمل ثابت كرده است نباید نسبت به او بی تفاوت بود یا دست به كارهایی زد كه او را نسبت به خود دلسرد و مایوس ساخت

باز امشب غزلی کنج دلم زندانی ست ، آسمان شب بی حوصله ام طوفانی ست هیچ کس تلخی لبخند مرا درک نکرد ، های های دل دیوانه من پنهانی ست...

محبت و عشق چیزی نیست كه برای دركش نیاز به دانستن زبان و رسم و رسوم خاصی باشد، چرا كه عشق آنقدر عمیق است كه در مرز كلمات محدود نشود و احساس آنقدر متعالی است كه از تفاوت نوع و جنس فرا رود. برای هدیه‌كردن محبت یك دل ساده و صمیمی كافی است تا ازدریچه‌ی یك نگاه پرمهر، عشق را بتاباند و مهر را هدیه كند. محبت آنقدر نافذ است كه تمام فصل سرمای یاس و ناامیدی را در چشم بر هم زدنی بهار كند. عشق یكی از زیباترین معجزه‌های خلقت است كه هرجا ردپا و اثری از آن به جا مانده تفاوتی درخشان و ستودنی چشم‌گیر است. محبت همان جادوی بی‌نظیری است كه روح تشنه و سرگردان بشر را سیراب می‌كند و لذتی در عشق ‌ورزیدن هست كه در طلب آن نیست. بیا بی‌قید و شرط عشق ببخشیم تا از انعكاسش كل زندگیمان نور باران و لحظه لحظه‌ی عمر، شیرین و ارزشمند گردد. در كورترین گره‌ها، تاریك‌ترین نقطه‌ها، مسدودترین راه‌ها، عشق بی‌نظیرترین معجزه‌ی راه‌گشاست. مهم نیست دشوارترین مساله‌ی پیش روی تو چیست، فقط این را بدان که سرسخت‌ترین قفل‌ها با كلید عشق و محبت گشودنی است. پس : معجزه‌ی عشق را امتحان كن !

روز تولدت شد و نیستم اما کنار تو کاشکی می شد که جونمو هدیه بدم برای تو درسته ما نمیتونیم این روز و پیش هم باشیم بیا بهش تو رویامون رنگ حقیقت بپاشیم میخوام برات تو رویاهام جشن تولد بگیرم از لحظه لحظه های جشن تو خیالم عکس بگیرم من باشم و تو باشی و فرشته های آسمون چراغونی جشنمون، ستاره های کهکشون به جای شمع میخوام برات غمهات و آتیش بزنم هر چی غم و غصه داری یک شبه آتیش بزنم تو غمهات و فوت بکنی منم ستاره بیارم اشک چشاتو پاک کنم نور ستاره بکارم کهکشونو ستاره هاش دریاو موج و ماهیاش بیابونا و برکه هاش بارون و قطره قطره هاش با هفت تا آسمون پر از گلای یاس ومیخک با ل فرشته ها و عشق و اشتیاق و پولک عاشقتو یه قلب بی قرار و کوچک فقط می خوان بهت بگن :. . تولدت مبارک

تصور هم نمی کردم ، شوم مغلوب این بازی…

تو از ان راه دور ایی ، به جانم اتـــــش اندازی…

تو اتش گشته من مومت ، شدم مجذوب و مفتونت

توانستی تو از این گِل ، به مهر خود دلی سازی…

تو دانستی که ای جانم ! من اهویی گریزانم

که رام کَس نگردد جز ، دل عشـــــاق پروازی…

به مهر و عشق دلجویت ، شدم لیلای ان کویت

نشستی بر سر راهم ، کنی صیدم چو شهبازی…

نمی دانم کجا دادم ، نشان از ضعف اشیلم

که با تیری توانستی ، مرا از پــــــا دراندازی…

روان گشتی به دنبالم ، دگرگون کرده ای حالم

دل ناشاد غمگین را ، بکردی گــــــــرم اوازی…

دل سنگم شده شیشه ، مزن هرگز بر ان تیشه

مبادا این دل نـــــــــــــــازک ، به زیر پا بیندازی…

تو با ان کاسهء صبرت ، به من دادی دم و فرصت

که از ان حالت خسته ، برون ایم  چنین راضی…

من از اخلاق و ان  خویت ، شدم مجـذوب ان رویت

که اکنون با چنین شعری ، کنم این گونه طنازی…

بگفتم قصه ای هر شب ، ز ســوز غصه و از تب

ولی امشب چه دریایی ، شد از این قصه پردازی…

من يک عمر به خدا دروغ گفتم و خدا هيچ گاه به خاطر دروغ هايم مرا تنبيه نکرد. مي توانست، اما رسوايم نساخت و مرا مورد قضاوت قرار نداد. هر آن چه گفتم باور کرد و هر بهانه اي آوردم پذيرفت. هر چه خواستم عطا کرد و هرگاه خواندمش حاضر شد.

اما من! هرگز حرف خدا را باور نکردم، وعده هايش را شنيدم اما نپذيرفتم. چشم هايم را بستم تا خدا را نبينم و گوش هايم را نيز، تا صداي خدا را نشنوم. من از خدا گريختم بي خبر از آن که خدا با من و در من بود.

مي خواستم کاخ آرزوهايم را آن طور که دلم مي خواهد بسازم نه آن گونه که خدا مي خواهد. به همين دليل اغلب ساخته هايم ويران شد و زير خروارها آوار بلا و مصيبت ماندم. من زير ويرانه هاي زندگي دست و پا زدم و از همه کس کمک خواستم. اما هيچ کس فريادم را نشنيد و هيچ کس ياريم نکرد. دانستم که نابودي ام حتمي است. با شرمندگي فرياد زدم خدايا اگر مرا نجات دهي، اگر ويرانه هاي زندگي ام را آباد کني با تو پيمان مي بندم هر چه بگويي همان را انجام دهم. خدايا! نجاتم بده که تمام استخوان هايم زير آوار بلا شکست. در آن زمان خدا تنها کسي بود که حرف هايم را باور کرد و مرا پذيرفت. نمي دانم چگونه اما در کمترين مدت خدا نجاتم داد. از زير آوار زندگي بيرون آمدم و دوباره احساس آرامش کردم. گفتم: خداي عزيز بگو چه کنم تا محبت تو را جبران نمايم.

خدا گفت: هيچ، فقط عشقم را بپذير و مرا باور کن و بدان در همه حال در کنار تو هستم.

گفتم: خدايا عشقت را پذيرفتم و از اين لحظه عاشقت هستم. سپس بي آنکه نظر خدا را بپرسم به ساختن کاخ رويايي زندگي ام ادامه دادم. اوايل کار هر آنچه را لازم داشتم از خدا درخواست مي کردم و خدا فوري برايم مهيا مي کرد. از درون خوشحال نبودم. نمي شد هم عاشق خدا شوم و هم به او بي توجه باشم. از طرفي نمي خواستم در ساختن کاخ آرزوهاي زندگي ام از خدا نظر بخواهم زيرا سليقه خدا را نمي پسنديدم. با خود گفتم اگر من پشت به خدا کار کنم و از او چيزي در خواست نکنم بالاخره او هم مرا ترک مي کند و من از زحمت عشق و عاشقي به خدا راحت مي شوم. پشتم را به خدا کردم و به کارم ادامه دادم تا اين که وجودش را کاملاً فراموش کردم. در حين کار اگر چيزي لازم داشتم از رهگذراني که از کنارم رد مي شدند درخواست کمک مي کردم. عده اي که خدا را مي ديدند با تعجب به من و به خدا که پشت سرم آماده کمک ايستاده بود نگاه مي کردند و سري به نشانه تاسف تکان داده و مي گذشتند. اما عده اي ديگر که جز سنگهاي طلايي قصرم چيزي نمي ديدند به کمکم آمدند تا آنها نيز بهره اي ببرند. در پايان کار همان ها که به کمکم آمده بودند از پشت خنجري زهرآلود بر قلب زندگي ام فرو کردند. همه اندوخته هايم را يک شبه به غارت بردند و من ناتوان و زخمي بر زمين افتادم و فرار آنها را تماشا کردم. آنها به سرعت از من گريختند همان طور که من از خدا گريختم. هر چه فرياد زدم صدايم را نشنيدند همان طور که من صداي خدا را نشنيدم. من که از همه جا نااميد شده بودم باز خدا را صدا زدم. قبل از آنکه بخوانمش کنار من حاضر بود. گفتم: خدايا! ديدي چگونه مرا غارت کردند و گريختند. انتقام مرا از آنها بگير و کمکم کن که برخيزم.

خدا گفت: تو خود آنها را به زندگي ات فرا خواندي. از کساني کمک خواستي که محتاج تر از هر کسي به کمک بودند.

گفتم: مرا ببخش. من تو را فراموش کردم و به غير تو روي آوردم و سزاوار اين تنبيه هستم. اينک با تو پيمان مي بندم که اگر دستم را بگيري و بلندم کني هر چه گويي همان کنم. ديگر تو را فراموش نخواهم کرد. خدا تنها کسي بود که حرف ها و سوگندهايم را باور کرد. نمي دانم چگونه اما متوجه شدم که دوباره مي توانم روي پاي خود بايستم و به زودي خداي مهربان نشانم داد که چگونه آن دشمنان گريخته مرا، تنبيه کرد.

گفتم: خدا جان بگو چگونه محبت تو را جبران کنم.

 خدا گفت: هيچ، فقط عشقم را بپذير و مرا باور کن و بدان بي آنکه مرا بخواني هميشه در کنار تو هستم.

گفتم: چرا اصرار داري تو را باور کنم و عشقت را بپذيرم.

گفت: اگر مرا باور کني خودت را باور مي کني و اگر عشقم را بپذيري وجودت آکنده از عشق مي شود. آن وقت به آن لذت عظيمي که در جست و جوي آني مي رسي و ديگر نيازي نيست خود را براي ساختن کاخ رويايي به زحمت بيندازي. چيزي نيست که تو نيازمند آن باشي زيرا تو و من يکي مي شويم. بدان که من عشق مطلق، آرامش مطلق و نور مطلق هستم و از هر چيزي بي نيازم. اگر عشقم را بپذيري مي شوي نور، آرامش و بي نياز از هر چيز. 

نكته را بیاموزید 1.بیاموزید كه خدا همیشه هست و همه جا حضور دارد. 2.بیاموزید كه دو نفر می توانند به یك نقطه نگاه كنند اما متفاوت ببینند. 3.بیاموزید درست نیست خودتان را با كسی مقایسه كنید. 4.بیاموزید كه كسی را نمی توانید وادار كنید عاشقتان باشد. 5.بیاموزید كه انسانهایی هستند كه ما را دوست دارند اما نمی دانند چطور عشقشان را ابراز كنند. 6.بیاموزید كه چند ثانیه طول میكشد تا زخمی در قلب آنها كه دوستشان داریم ایجاد كنیم،ولی سالها طول میكشد تا آن زخم را التیام دهیم. 7.بیاموزید خوشيخت هميشه كسی نیست كه بیشترین ها را دارد

24 نشانه از خانواده خوشبخت

وَ مِن ءَاَيتِهِ أَن خَلَقَ لَكُم مِّن أَنفُسِكُم أَزوَجَاَ لّـِتـَسكُنُوا إِلَيهَا وَ جَعَلَ بَينَكُم مَّوَدَّةَ وَ رَحمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَأَيتٍِِِِ لِّقَومٍ َيتَفَكَّرُونَ

و از نشانه هاي او ( خدا ) اين كه از نوع خودتان همسراني براي شما آفريد تا بدان ها آرام گيريد ، و ميانتان دوستي و رحمت نهاد . آري ، در اين ( نعمت ) براي مردمي كه مي انديشند، قطعاً نشانه هايي است.

( سوره روم آيه 21 )

طبيعي ترين شكل خانواده ، اين است كه هيچ عاملي جز مرگ نتواند پيوند زناشويي را بگسلد و ميان زن و شوهر جدايي بيفكند . كوشش مصلحان جامعه – مخصوصاً پيامبران خدا – اين بوده است كه نظام خانواده ، يك نظام مستحكم و پايدار باشد و هيچ عاملي نتواند اين كانون سعادت را متلاشي گرداند . به هر حال خانواده خوشبخت نشانه هايي دارد كه ما دراينجا به چند نمونه آن اشاره مي كنيم . اميد است كه خانواده شما نيز برخوردار از اين نشانه ها باشد.

1 – در بين اعضاي خانواده جمله « به من چه يا به تو چه » ردوبدل نمي شود، چرا كه اعضا به گفتگو و مشورت منطقي اعتقاد دارند و احساس مسئوليت مي كنند.

2 – افراد به يكديگر اعتماد دارند و از اين اعتماد سوء استفاده نمي كنند و اعتماد را يكي از پايدارترين ويژگي ازدواج موفق و خانواده موفق مي دانند.

3 – تا جايي كه امكان دارد با هم هستند و در مهماني ها يا كارهاي مربوط به خانواده تنها نمي روند. همدلي، همكاري، همفكري، هماهنگي را بقاي خانواده خوشبخت مي دانند.

4 – با هم اتحاد دارند و در مسائل مختلف ، با گفتگو و مشورت به تفاهم مي رسند و سعي مي كنند اگر سوء تفاهم به وجود آمد، آن را در درون خود بدون اين كه كسي بفهمد، حل كنند.

5 – به سليقه ها و عقايد يكديگر آگاه بوده و به آن احترام گذاشته و عمل مي كنند.

6 – نسبت به هم شرم مسموم ندارند يعني خواسته هاي طبيعي خودشان را بدون نگراني يا خشونت ابراز مي كنند.

7 – به حريم يكديگر احترام گذاشته و از حدود مشخص شده خود فراتر نمي روند.

8 – نگران سلامت روحي و جسمي يكديگر بوده و از هم مراقبت مي كنند . اگر چنانچه مشكلي به وجود آيد ، سعي وافر در حل مشكل را دارند.



9 – در بيشتر اوقات لحظات خوشي را كه با يكديگر بوده اند مرور مي كنند؛ دنبال خاطرات تلخ نيستند، دوست دارند هميشه در خوشي، شادي و نشاط زندگي كنند.

10- براي فاميل ها و همسايه هاي خود اهميت قائل اند و پذيراي فاميل يكديگر هستند.

11 – از امور مالي يكديگر خبر دارند و چيزي را از يكديگر پنهان نمي كنند . صرفه جويي و پس انداز كردن جزء برنامه هاي اقتصادي خانواده هاي خوشبخت است.

12 – براي رشد يكديگر تلاش كرده و زمينه پيشرفت خانواده را فراهم مي كنند.

13 – افراد به هم افقي نگاه مي كنند نه عمودي . يعني هيچ كس خود را برتر از ديگري و در مقام قدرت نمي بيند. ديكتاتوري ، زور و قدرت طلبي حاكم نيست.

14 – همه اعضا احساس برنده بودن، موفق بودن، اميد داشتن مي كنند و خودشان را در زندگي برنده مي دانند.

15 – در كنار هم احساس امنيت و آرامش مي كنند نه ترس و اضطراب يا تنش و درگيري.

16 – علاقه، عشق، محبت، صفا و يكدلي خود را هم در رفتار و هم در گفتار به يكديگر ابراز مي كنند.

17 – از يكديگر انتظار بيجا و توقع نامناسب ندارند.

18 – اگر مشكلي پيش بيايد به راه حل فكر مي كنند و به دنبال مقصر و گناهكار نمي گردند. دست به علت يابي و ريشه يابي آن مشكل مي زنند و راه حل منطقي ارائه مي دهند.

19 هريك از طرفين پيوسته به فكر خوشحال نمودن و راضي نگه داشتن يكديگر هستند .

20 – زن و شوهر به خاطر همديگر زندگي مي كنند : اول خود بعد ديگران. زندگي آنها به خاطر بچه ها يا ترس از طلاق و حرف مردم نيست.

21 – زن و مرد مي توانند هر روز به دنياي اختصاصي يكديگر نزديكتر شوند، كار به مسائل خصوصي و زندگي ديگران ندارند.

22 – با درخواست هاي يكديگر برخوردهاي مثبت و منطقي دارند.

23 – زن و مرد در كنار يكديگر هستند نه رو در رو و رقيب يكديگر، بلكه رفيق هم هستند و واكنش منفي از خود نشان نمي دهند.

24 – خانواده هاي خوشبخت تلاش دارند كه بچه هاي خوب و خوشبختي نيز به جامعه تحويل دهند.

امّا آنچه از بردبارى و حلم منشعب مى‏شود:

1- كردار شايسته،
2- همنشينى با نيكوكاران
3- برطرف شدن پستى،
4- رهائى از فرومايگى،
5- اشتياق به نيكى،
6- دستيابى به درجات بالا،
7- گذشت،
8- مدارا،
9- إحسان،
10- سكوت.

پس اين ده چيز به بركت حلم گرد آيد

أمّا آنچه از علم منشعب مى‏شود:

1- بى‏نيازى در عين نادارى،
2- بخشش و كرم در عين نظر تنگى و خسّت،
3- هيبت و جذبه در عين خونسردى،
4- تندرستى در عين بيمارى،
5- نزديكى در عين دورى،
6- شرم و آزرم در عين خودستائى،
7- شأن و بزرگى در عين خوارى [ظاهرى‏]،
8- سربلندى در عين ناچيزى [ظاهرى‏]،
9- دانائى،
10- و اعتبار.

و اين مجموعه در پرتو دانش براى خردمند مهيّا شود، پس خوشا به حال خردمند و دانشمند!

و أمّا آنچه از رشد و هوشيارى منشعب مى‏شود:

1- درستى (در گفتار و كردار)،
2- هدايت
3- نيكوكارى
4- پرهيزگارى،
5- كاميابى،
6- پايدارى،
7- ميانه روى،
8- راستى،
9- جوانمردى،
10- شناختن دين خدا.

اين ده چيز از قبل هوشيارى براى خردمند فراهم شود، پس خوشا به حال آنكه اين دستورات را بر اساس يك برنامه صحيح برپا سازد

و آنچه از پاكدامنى منشعب مى‏شود عبارت است از:

1- خشنودى،
2- تسليم،
3- كاميابى،
4- آسايش،
5- دلجويى،
6- فروتنى،
7- پندپذيرى،
8- انديشه كردن،
9 بخشش،
10- گشاده دستى.

اينها مجموعه‏اى است كه از ناحيه پاكدامنى نصيب خردمندى مى‏گردد كه به خدا و قسمت او خشنود است.

و آنچه از خويشتن دارى منشعب مى‏گردد:

1- سازندگى،
2- فروتنى،
3- پرهيزگارى،
4- توبه،
5- انديشه كردن،
6- أدب،
7- نيكوكارى،
8- إظهار دوستى،
9- سود و دارائى،
10- خوشروئى.

اين مجموعه‏اى است كه با خويشتن دارى نصيب هر خردمند مى‏گردد. پس خوشا به‏حال آنكه مولايش به سبب اين خصلت (خويشتن دارى) اكرامش نمود

آغشتو به غير من به روي هيشكي وا نكن
منو از اين دلخوشيا ، آرامشم جدا نكن
من براي با تو بودن ،پر عشق و خواهشم
واسه بودن كنارت ، تو بگو به هر جا پر مي كشم
منو تو آغوشت بگير آغوش تو مقدسه
: بوسيدنت براي من تولد يك نفسه
چشماي مهربونتو ، منو به آتيش مي كشه
نوازش دستهاي تو عادت تركم نمي شه
فقط توي آغوش خودم دغدغها تو جا بذار
: بپاي عشق من بمون هيچ كس جاي من نيار
مهر لباتو رو تن و روي لب كسي نزن
فقط به من بوسه بزن به روح و جسم و تن من

كاش ميدانستي بدون تو وبه دور از دستهاي مهربانت زندگي چه ناشكيباست

شب برای چیدن ستاره های قلبت خواهم آمد. بیدار باش

بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند.قاب عکس توست اما شيشه ي

عمرمن است بوسه بر مويت زنم ترسم که تارش بشکند.تارموي توست اما ريشه ي عمر من است 

آوای باد انگار آوای خشک سالیست

دنیا به این بزرگی یک کوزه سفالیست

باید که عشق ورزید باید که مهربان بود

زیرا که زنده ماندن هر لحظه احتمالیست

سراغ از من نمی گیری چه شد افتادم از چشمت؟

منم فانوس لبخندت غرورت گریه ات خشمت اسیرم

      خسته ام سیرم مرا دریاب می میرم.

شانه های عاشقان گر تکیه گاه اشک هاست

پس چرا بر شانه ام اشکی نمی ریزد کسی؟

شیشه دل را شکستن احتیاجش سنگ نیست

این دل ما با نگاهی سرد پرپر می شود.

گر همین است خطایم که تو را دارم دوست

بعد از این بیشتر از پیش خطا خواهم کرد.

کو طبیبی تا شکافد قلب خونین مرا

تا ببیند من نمردم عشق تو کشته مرا

خنده را معنی ز سرمستی مکن

آنکه می خندد غمش بی انتهاست.

بهترین آرزوها را برایت به فرشته ها سپردم

           نگاهت به آسمان باشد.

جایت همیشه سبز است در خلوت خیالم

   خوبم به خوبیه تو گرچه نپرسی حالم.

تبسم شیرین عشق گوشه ای از نگاه خداست

            تنها به نگاه او می سپارمت. 

عشق یعنی اینکه ماباور کنیم

یک دل دیگر ارادتمند ماست.

آنکه می گفت ز یک گل نشود فصل بهار

چه خبر داشت که همچون تو گلی می روید.

بلبل باغ توام ازباغ بیرونم نکن

گرچه دور افتاده ام اما فراموشم نکن.

یه سم بوسه بهت میدم دو حرف اولش برای دشمنت

                           بقیش برای تو.

یه دنیا گل یه دنیا مهربونی

واسه تو که هم گلی هم مهربونی.

ضربان قلبم را روی خنده های تو تنظیم کردم

پس بخند تازنده بمونم.

آدما از جنس برگند گاهی سبزند گاهی پاییزی وزردند

زمستون دیده نمیشن تابستون سایبون سبزند

آدما خیلی قشنگن حیف که هر لحظه یه رنگن.

زیباترین حکایت دوستی به یاد هم بودن است نه در کنار هم.

من به اندازه جشمان تو غمگین مانده ام

      و به اندازه هر برق نگاهت نگران

      تو به اندازه تنهایی ام شاد بمان.

زندگی کن و لبخند بزن به خاطر آنهایی که

        با لبخندت زندگی میکنند.

     در کویر سرد عشق        این سخن از من بگیر

مرگ تو مرگ من است      پس تمنا میکنم هرگز نمیر.

سبد سبد شقایق          دلت پر از حقایق

   خدا کند بخندد            دلت همه دقایق

دنیا نمی گذرد این ماییم که رهگذریم

پس در هر طلوع و غروب زندگی را

احساس کن مهربان باش و محبت کن

شاید که فردایی نباشد.

آرزویم این است

نرود اشک در چشم تو هرگز مگر از شوق زیاد

نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز

و به اندازه هرروز تو عاشق باشی

عاشق آنکه تورا می خواهد

و به لبخند تو از خویش رها می گردد

و تو را دوست بدارد

به همان اندازه که دلت می خواهد.