ایسنا: تأهل در مقایسه با عواملی مانند سن، تحصیلات و درآمد خانوادگی، تأثیر بیشتری بر سلامت جسمی افراد دارد. زنان مجرد به بیماری‌های حادتری دچار می‌‌شوند و زمان بیشتری را در بستر بیماری می‌گذرانند.
بسیاری از تحقیقات حاکی از رابطه سلامت جسمانی و داشتن خانواده‌ای در کنار والدین است. همچنین تحقیقات نشان می‌دهند که میان کاهش سلامت جسمانی و طلاق ارتباط وجود دارد.
برای مثال، در تحقیقاتی که به‌وسیله لو و گلدمن (۱۹۹۰) درباره افراد متأهل و مجرد در ۱۶ کشور صنعتی صورت گرفت، اثبات شد که میزان مرگ و میر در افراد متأهل کمتر از افراد مجرد است؛ به‌ویژه مردان مطلقه، بیشترین میزان مرگ و میر را دارا هستند.
تحقیقات دیگری که توسط آنسون (۱۹۸۸) در مورد ۲۰۰۰۰ زن سفیدپوست آمریکایی صورت گرفت، اثبات کرد که زنان مجرد بیشتر از زنان متأهل در معرض بیماری‌های مختلف قرار دارند. تحقیقات مذکور ثابت کرد که تأهل در مقایسه با عواملی مانند سن، تحصیلات و درآمد خانوادگی، تأثیر بیشتری بر سلامت جسمی افراد دارد. زنان مجرد به بیماری‌های حادتری دچار می‌‌شوند و زمان بیشتری را در بستر بیماری می‌گذرانند.

لیتویک و همکارانش، محققان دانشگاه کلمبیا (۱۹۸۹)، دلایل مرگ دو میلیون آمریکایی را بررسی کردند. نتایج تحقیقات آنها مشخص کرد که میزان مرگ در میان افراد مجرد، اغلب بیشتر از افراد متأهل است. تحقیقات مذکور ثابت می‌کند که ازدواج مانند چتر دفاعی در مقابل بسیاری از بیماری‌ها، مانند دیابت، آسم و بیماری‌های قلبی عمل می‌کند. میزان مرگ و میر در میان مردان مجرد ۳۵ تا ۴۵ ساله، ۳۹۰ درصد بیشتر از مردان متأهل است، میزان مرگ و میر در میان زنان مجرد، ۲۰۰ درصد بیشتر از زنان متأهل است.
لیلارد و ویت (۱۹۹۵) گزارش داده‌اند که ازدواج، طول عمر افراد را افزایش می‌دهد و زنان و مردان مجرد بیشتر در معرض مرگ قرار دارند.
کیسکر و گلدمن، دو تن از محققان دانشگاه پرینستون (۱۹۸۷)، نتایج مشابهی ارائه دادند. آنها ابتدا بررسی تعدادی از کشورهای پیشرفته، مانند ژاپن، انگلستان، سوئد و ایالات متحده آمریکا به این نتیجه دست یافتند که همواره میزان مرگ و میر در افراد مجرد بیشتر از افراد متأهل است. سپس آنها درباره ۲۶ کشور دیگر، از جمله استرالیا، زلاندنو و سنگاپور تحقیق کردند. در ۲۶ کشور مذکور نیز وضع به همین منوال بود. به عبارت دیگر، میزان مرگ و میر در افراد متأهل کمتر از افراد مجرد است.